Vorige week werd aan mij de vraag gesteld een stukje te schrijven voor deze website. Daar moest ik toch even over nadenken. Wat is de rol van hoogbegaafdheid in mijn leven? Wie ben ik, wát ben ik, en hoe lopen deze in elkaar door?
Ik. 39 (in de ogen van sommigen al erg oud), ben chronisch ziek waardoor rolstoelrijder, en vrouw (in de ogen van sommigen is dat laatste ook een handicap of achterstelling). Lesbisch… Tja, ook dát nog en ik ben ook hoogbegaafd. Nee, ik heb zeker niet stilgezeten bij het kiezen van uitzonderingen. Door de buitenwereld word ik op deze kenmerken, afhankelijk van de situatie, in verschillende hokjes gezet. Ene moment ben ik een gehandicapte waarvoor ik mee moet in de molen van aanvragen voor hulpmiddelen, waarbij ik op een manier word aangesproken alsof ik naast nogal lamme benen ook verzwakte hersenen heb. Het andere moment word ik aangesproken op mijn lesbisch zijn. Jij..? Maar je ziet er zo hetero uit… Of ik krijg van andere hoogbegaafdheidcoaches te horen dat ik me echt alleen moet richten op hoogbegaafden, anders mag ik niet op de hoogbegaafdheidpagina’s adverteren, want hoogbegaafdheid “erbij doen”, dat kan natuurlijk niet…
Al die kastjes, al die hokjes. Het heeft me jaren gekost om me daaruit los te trekken en mijn eigen weg te gaan. Lange tijd sprong ik van het ene hokje naar het andere.. Dan was ik een gehandicapte die zich vol overgave stortte op belangenbehartiging van gehandicapten en in een andere periode gaf ik met enorme inzet voorlichtingen op middelbare scholen over homoseksualiteit. Om dan daarna ineens met volle kracht bezig te gaan met hoogbegaafdheid. Verwarrend? Soms. Vermoeiend? Dat soms ook, want als ik me ergens in vastbijt dan laat ik niet los tot ‘de koek op is’ en de lol wegvalt. Maar vooral is dit leuk, leerzaam, energiegevend en inspirerend geweest. Steeds nieuwe situaties, nieuwe omgeving, nieuwe materie, nieuwe contacten en nieuwe overleglijnen. Steeds weer nieuwe informatie opzuigen om daarvan te groeien want mezelf ontwikkelen is een rode draad in alles wat ik doe in mijn leven.
Na jaren rondspringen van het ene hokje naar het andere heb ik nu mijn rust en mijn ‘ik” gevonden. Het conformeren aan het hokje van “de gehandicapte”, aan die van “de homo/lesbo” of aan “de hoogbegaafde” ben ik voorbij. Okay, het conformeren sloeg regelmatig om in het met (te) grote kracht ageren tegen de heersende beelden, maar met dat ageren was ik nog steeds niet mezelf.
Tegenwoordig wissel ik soepel heen en weer tussen conformeren tot waar ik het prettig en nodig vind en tussen licht ageren om mensen aan het denken te zetten over hun eigen (voor)oordelen.
Al deze kenmerken van mezelf vormen mij tot wie ik ben. Mijn handicap bepaalt in hoge mate hoe ik mijn dagen indeel en mijn leven in praktische zin invul. Mijn lesbisch zijn is bepalend voor de partnerkeuze, logisch, en mijn hoogbegaafdheid is iets wat door deze en alle andere eigenschappen en mijn leven heen loopt. Iets wat in alles aanwezig is, omdat het bepaalt hoe ik met situaties omga in het vinden van oplossingen of in het vormen van een mening en daar naar te handelen.
Hoogbegaafdheid is een sterk bepalend deel van mij, maar het is niet (meer) nadrukkelijk aanwezig als aandachtspunt. Het is verworden tot een eigenschap die ik ervaar als vriend. Mijn hoogbegaafdheid helpt mij in mijn creativiteit en in snelheid in werk en bij het oppikken van nieuwe kennis. Hij helpt mij met het vinden van oplossingen en het zien van humor in lastige situaties.
Alle denkprocessen in mijn hoofd zijn soms best vermoeiend. Is het om 04.00 nou echt belangrijk om uit te zoeken wat …….. (vul maar in aan onzinnige kennis), voor dat ik weer kan gaan slapen??). Toch zou ik mijn vriendje hoogbegaafdheid voor geen goud meer willen missen. Hij maakt mijn leven een stuk interessanter, uitdagender, vrolijker en spannender. Mijn leven wordt met dit vriendje een grote speelplaats vol onverwachte gebeurtenissen en nieuwe ontdekkingen. Nee, zonder hem zou het leven voor mij een stuk saaier zijn!
,Mariska de Swart (Coach en projectadviseur)
www.samar.cc / www.rozewielen.coc.nl
Vond je dit een goed verhaal? Klik hier om een ander verhaal van Mariska te lezen! Deel dit verhaal via de onderstaande buttons!
Hier word je toch gewoon vrolijk van als je ’t leest! Het is misschien apart onder woorden gebracht, maar ’t komt op mij over alsof je door een positieve bril terug kijkt op alles wat je eerst zo moeilijk vond. Het lijkt me al lastig om tussen twee dingen te moeten kiezen, laat staan. Eigenlijk grappig dat de hoogbegaafdheid er tussenuit te pikken valt als je ’t selectief doet. Want zoals je zelf al zegt: het is iets meer in balans nu. Er is niet één ding wat meer naar voren komt in jouw leven dan het ander. Het is echt mooi als je daar mooi in kunt afwisselen. Moet nog lachen als ik dat enigszins in mezelf herken.
Bij het studieadvies op school hebben ze aangeraden eens online tests te doen en dan werd er ook over je persoonlijkheid een boel gevraagd. Er kwamen drie dingen uit, waarvan er twee waren dat ik iemand was die behoefte had aan structuur maar toch ook erg creatief was en totaal niet via schema’s en vaste handelingen kon werken. Al is het denk ik niet eens per se van je draai niet kunnen vinden, besef ik me nu. Misschien is het gewoon zo dat je na een tijdje het ene zat bent en opzoek gaat naar iets nieuws. – Ja, nogmaals. Een mooi artikel om te lezen! Thumbs up, girl! =)
Prachtig hoe je dit weet te verwoorden! Ik kan me ook totaal vinden in de reactie van Ilse. De positiviteit die van dit verhaal er vanaf straalt, ondanks het niet altijd even makkelijk is geweest (althans dat lijkt mij zo), is echt enorm. Kan niet anders zeggen dan: “Keep up the good work!”
Prachtig en herkenbaar. Ik ben ik. Het heeft een jaar of 40 geduurd, maar zo is het.