Ruim drie jaar geleden kregen wij te horen dat onze zoon hoogbegaafd is. Deze onthulling kwam niet uit zich zelf, wij hadden als ouders soms al het vermoeden dat hij erg slim was voor zijn leeftijd, maar hoogbegaafd? Nee… Veel mensen denken dat dit een fantastische situatie is maar dat is verre weg van waar. De lange gesprekken op school en al het gezeur daarom heen is het mij niet waard.
Onze zoon is erg klein voor zijn leeftijd, maar is in verband met zijn hoogbegaafdheid erg slim. Hij zou makkelijk een klas kunnen overslaan qua leerprestaties, maar dit kan hij sociaal/emotioneel niet aan. De school waarop ons kind zit werkt wel mee, maar hun gaat het ook te snel. Hij maakt CITO-toetsen waarbij hij de hoogst mogelijke scores haalt. Ons zoontje is volgens de leraren erg snel (hoog IQ) met leren en hierdoor wilt die ‘s morgens niet meer naar school. De uitdaging is denken wij helemaal weg en zijn bang dat hij gaat onderpresteren.
Ik kan me nog erg goed herinneren toen onze zoon het nummerbord van de auto oplas. Dit is het begin geweest van alle “ellende”. Vooral met lezen, spelling en rekenen heeft hij enorme voorsprongen vergeleken met de rest. Logisch, want hij begon al met lezen toen hij drie jaar was en dat helemaal alleen.
Nu hebben wij ook een dochtertje en ben ik eigenlijk bang dat alles zich weer gaat herhalen. Zij is ook ontzettend snel qua dingen tot zich nemen. Ze is momenteel 2 jaar oud en is al zindelijk, praat lange zinnen, zeer zelfstandig en heeft een hoogbegrip. Ik zie het al voor me de lange gesprekken op school…
Nee, hoogbegaafd kun je misschien beter niet zijn, maar men moet er mee leven. Ik kan ook nooit meer mijn kinderen in ruilen of weg doen. Het neemt alleen de nodige tijd in. Het gaat ook zeer goed met de kinderen, goed in sport, zeer sociaal en veel vriendjes. Ik heb gewoon wonderkinderen! Geen twijfel mogelijk!
, Een trotse ouder
Vond je dit een goed verhaal? Deel dit verhaal via de onderstaande buttons!
Een trotse ouder? Ik geloof alleen naar aanleiding van de laatste twee zinnen dat je ergens toch nog wel blij kunt zijn om het feit dat je kind(eren?) hoogbegaafd is/zijn. Als ik het geloven moet denk ik dat je het eerder een last dan een lust vindt. Natuurlijk is het lastig als ouder, maar als je er negatief over gaat doen zal het kind dat ook oppikken. Vaak zijn hoogbegaafde kinderen ook nog eens hoog gevoelig. Je zou toch niet willen dat je kind denkt dat je niet achter hem staat?
Hoe het op mij overkomt stimuleert de school jullie zoon juist onvoldoende. Kinderen die hoogbegaafd zijn hoeven helemaal niet afgestempeld te worden als lui omdat ze minder naar school willen omdat ze het toch allemaal wel kunnen. Er moet juist meer uitdaging verstrekt worden. Anders gaat het kind des te meer onderpresteren.
Sommige scholen hebben plusklassen. Dat zijn klassen waarin kinderen samen zitten met andere kinderen die een hoog IQ hebben. Misschien kan het zijn dat school er niet de middelen voor heeft. Dan kan er kan altijd dus nog andere begeleiding worden aangevraagd.
Beste trotse ouder, Vaak zijn het niet de kinderen zelf, die door hun hoogbegaafdere ‘systeem’ lastig reageren. Vaak komt dat door het onvermogen van andere volwassenen en kinderen dat gedrag van hoogbegaafde kinderen als lastig kan worden ervaren. Ik begrijp dat elke ouder op een gegeven moment moe wordt van al die gesprekken en vooral het onbegrip waar je als ouder tegenaan loopt.
Helaas dat het schoolsysteem hier in Nederland zo beperkt omgaat met kinderen die vooral heel zelfsturend kunnen denken en doen. Gelukkig zijn er steeds meer mensen die zich bewuster worden dat hoogbegaafdere kinderen een andere benadering nodig hebben, ook Intern Begeleiders en leerkrachten. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt, dat 1 op de 4 kinderen hoogbegaafd zou moeten zijn. Hoe zou het komen dat dat er toch vaak niet uitkomt binnen een groep? Ik heb daar wel een mening over. Het schoolsysteem zou eigenlijk aangepast moeten worden aan hun leerlingen, ipv dat leerlingen zich aan moeten passen aan het systeem.
Ik wens je, samen met je kinderen een heleboel fijne momenten toe en al is het een schrale troost. Gelukkig weet je dat je een kind/of kinderen hebt met een andersdenkend systeem. Veel mensen weten het niet eens van hun kind en denken dan: wat is er mis met mijn kind?
Warme groet,
Irene Elisa van der Meer
Hoi, je verhaal komt me bekend voor. Ook mijn zoon Heron (12) bleek hoogbegaafd te zijn. Hij werd op 8-jarige leeftijd getest als onderdeel van een psychologisch onderzoek omdat hij niet lekker in zijn vel zat en zich lastig gedroeg. Hij bleek alleen maar hoogbegaafd te zijn en verder niets. Sindsdien zit hij op een school voor hoogbegaafde kinderen en is hij helemaal opgebloeid.
Het is waarschijnlijk niet nodig om je zoon van school te laten veranderen, hoewel een goede begeleiding wel echt nodig is. Er zijn veel deskundigen op het gebied van hoogbegaafdheid. Probeer eens een gesprek om aan goede handvatten te komen. Zij kunnen je ook adviseren over aanpassingen thuis en op school.
Ik heb over mijn ervaringen een boek geschreven. Op mijn website Dedomstethuis. nl zie je ook de link naar mijn Facebookpagina. Het boek heet De Domste Thuis omdat we inmiddels hebben ontdekt dat mijn dochtertje ook hoogbegaafd is. Ze hebben dat van hun vader. Ik ben dus, als je puur naar IQ kijkt, echt de domste thuis.
Veel succes!
Linda