Kinderen van Amerikaanse families, die onder de armoedegrens leven, en waarvan de ouders niet verder hebben gestudeerd dan het voortgezet onderwijs, hebben meer kans om de diagnose ADHD of leerstoornissen te krijgen (( Fornari et al., NCHS Data Brief, U.S. National Center for Health Statistics (4 Maart 2020). )).
Gezinnen, die in een cyclus van armoede opgesloten zitten, hebben een grotere kans op ADHD, ADD en leerstoornissen dan Amerikaanse gezinnen die boven de armoedegrens leven, volgens een rapport van de Amerikaanse National Health Statistics.
Gebruikmakend van gegevens uit de National Health Interview Survey tussen 2016 en 2018 ontdekten de onderzoekers dat ADHD of leerstoornissen werd vastgesteld bij 19% van de kinderen in gezinnen die onder de armoedegrens leven. Daarentegen werden diezelfde diagnose in slechts 13% van de gezinnen die op of boven het dat armoedeniveau leven, bepaald als zijnde het jaarlijkse gezinsinkomen van $26.200 voor een gezin van vier.
Volgens de gegevens werd een diagnose van ADHD of leerstoornis gevonden bij 15% van de kinderen met ouders met een middelbare schoolopleiding of minder; hetzelfde gold voor minder dan 13% van de kinderen met ouders die hoger onderwijs volgden. Bij ongeveer 21% van de blanke kinderen met ouders met een middelbare schooldiploma of minder werd ADHD of een leerstoornis vastgesteld, vergeleken met 16% van de zwarte kinderen en 11,5% van de Spaanstalige kinderen in vergelijkbare omstandigheden. Dit betekent niet noodzakelijk dat ADHD en leerstoornissen minder voorkomen bij die zwarte en Spaanstalige families; alleen dat het minder vaak wordt gediagnosticeerd en/of gemeld.
Dr. Victor Fornari, vice-voorzitter van de kinder- en jeugdpsychiatrie van het Zucker Hillside Hospital en het Cohen’s Children’s Medical Center, legt uit: “Armoede wordt vaak in verband gebracht met meer nadelige ervaringen bij kinderen en traumatische ervaringen. Het heeft dus niets te maken om ras. Trauma in de vroege kinderjaren verandert de hersenen en onze genen, met omkeerbare erfelijke veranderingen die echt zijn.”
Omdat het onderliggende onderzoek gebaseerd was op ouderrapporten van diagnoses van ADHD en leerstoornissen, laat het veel ruimte voor menselijke fouten en onderrapportage als gevolg van stigma. Bovendien hield deze studie geen rekening met de gezondheid en financiering van de openbare schoolsystemen in gebieden met lage versus hogere inkomens, een factor die ongetwijfeld het leren sterk kan beïnvloeden. Dakloosheid en het hebben (of niet hebben) van een ziektekostenverzekering werden evenmin in de bevindingen meegenomen. Dit alles suggereert dat er veel meer onderzoek nodig is om volledig te begrijpen hoe armoede de fysieke en psychologische gezondheid van kinderen in de Verenigde Staten beïnvloedt.
